وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده