او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
هر دم از دامن ره، نوسفری می‌آمد
ولی این بار دگرگون خبری می‌آمد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
