پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
یکایک سر شکست آن روز اما عهد و پیمان نه
غم دین بود در اندیشۀ مردم، غم نان نه
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
زین چمن سایۀ آن سرو روان ما را بس