ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
پیچیده در این دشت، عجب بویِ عجیبی
بوی خوشی از نافۀ آهوی نجیبی
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
کیست این آوای کوهستانی داوود با او
هُرم صدها دشت با او، لطف صدها رود با او
لبان ما همه خشک‌اند و چشم‌ها چه ترند
درون سینۀ من شعرها چه شعله‌ورند
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
ای سجود با شكوه، و ای نماز بی‌نظیر
ای ركوع سربلند، و ای قیام سربه زیر
دلتنگی مرا به تماشا گذاشته‌ست
اشکی که روی گونۀ من پا گذاشته‌ست
