هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
