او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
زهی آن عبد خدایی که خداییست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش