او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
ایرانم! ای از خونِ یاران، لاله‌زاران!
ای لاله‌زارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
