کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
