او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
