ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
