او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
