ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
