پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
