سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
