ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
