هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرینتر کند در لحظههای تشنه کامت را
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست