آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
