عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
