وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
این سخن کم نیست دنیا صبحگاهی بیش نیست
شهر پرآشوبِ امکان، کوچهراهی بیش نیست
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
