ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
این سخن کم نیست دنیا صبحگاهی بیش نیست
شهر پرآشوبِ امکان، کوچهراهی بیش نیست
ای یکهسوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه میکرد؟
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
