امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
