چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
اول دفتر به نام خالق اکبر
آن‌که سِزَد نام او در اولِ دفتر
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
