صبح طلوع زهر‌ۀ زهرا رسیده است
پایان ظلمت شب یلدا رسیده است
ای یادگار آدم و ادریس، ای قلم
برکش قلم به صفحۀ تلبیس، ای قلم
گهواره نیست کودکی‌ات را فلک؟ که هست
فرمان‌بر تو نیست سما تا سمک؟ که هست
سالی گذشت و باغ دلم برگ و بر نداشت
من ماندم و شبی که هوای سحر نداشت
این آستان كه هست فلك سایه‌افكنش
خورشید شبنمی‌ست به گلبرگ گلشنش
