چیست این چیست که از دشت جنون می‌جوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون می‌جوشد
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
