کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
به دست باد دادی عاقبت زلف پریشان را
و سر دادند بی‌تو تارها آهنگ هجران را
مسافرم من و گم کرده کوکب اقبال
نه شوق بدرقه دارم، نه شور استقبال
خبر پیچید تا کامل کند دیگر خبرها را
خبر داغ است و در آتش می‌اندازد جگرها را
دقیقه‌های پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود
