لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
