در کویری که به دریای کرم نزدیک است
عاشقت هستم و قلبم به حرم نزدیک است
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
مَردمِ كوچه‌های خواب‌آلود، چشم بیدار را نفهمیدند
مرد شب‌گریه‌های نخلستان، مرد پیكار را نفهمیدند
قطره‌ام اما به فکر قطره ماندن نیستم
آن‌قدَر در یاد او غرقم که اصلاً نیستم
خدا می‌خواست تا تقدیر عالم این چنین باشد
کسی که صاحب عرش است، مهمان زمین باشد
