ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
این آفتاب مشرقی بی‌کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
