سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمی‌‌فهمند عاقل‌ها
آهسته می‌آید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیه‌ام... بال و پرم آنجاست
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
دلم می‌خواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
تا داشته‌ام فقط تو را داشته‌ام
با نام تو قد و قامت افراشته‌ام
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگ‌های این دنیا روان هستید
