با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابت‌قدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمی‌‌فهمند عاقل‌ها
آهسته می‌آید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیه‌ام... بال و پرم آنجاست
دلم می‌خواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگ‌های این دنیا روان هستید
