در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
