ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
