مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
هرچند، نامِ نیک، فراوان شنیده‌ایم
نامی، به با شکوهی زینب، ندیده‌ایم
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی
چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی
