چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
