ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
تابید بر زمین
نوری از آسمان
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
