ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
آمد عروس حجلۀ خورشید در شهود
در کوچه‌ای نشست که سر منزل تو بود
مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلوم‌تر از امام عاشورا بود
خزان نبیند بهار عمری که چون تو سروی به خانه دارد
غمین نگردد دلی که آن دل طراوتی جاودانه دارد
چشمت به پرنده‌ها بهاری بخشید
شورِ دل تازه‌ای، قراری بخشید
