گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
در جام دیده اشک عزا موج می‌زند
در صحن سینه شور و نوا موج می‌زند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفته‌ایم که غرق خجالتیم
