وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
سنگ‌ها آینه‌ها نام تو را می‌خوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را می‌خوانند...
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
