سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
من كیستم؟ کبوتر بیآشیانهات
محتاج دستهای تو و آب و دانهات
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم