مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
چشمه‌ها جوشید و جاری گشت دریا در غدیر
باغ عشق و آرزوها شد شکوفا در غدیر
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
