ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
