ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
