پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
