ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
