میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
از باغ میبرند چراغانیات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سهشنبه شب قم شروع شد
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
