عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
