هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
