ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
ای کاش تو را به دشت غربت نکُشند
لب‌تشنه، پس از دعوت و بیعت نکشند
آن گوشه نگاه کوچکی روییده‌ست
بر خاک پگاه کوچکی روییده‌ست
بی‌تاب‌تر از جانِ پریشان در تب
بی‌خواب‌تر از گردش هذیان بر لب
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
