یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
