کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
می‌رود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یک‌تنه از دوش حرم بردارد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
